واقعا چه چیزی باعث آسیب های دویدن می شود؟

برخی از افراد می توانند مایل ها و مایل ها بدود و حالشان خوب باشد، در حالی که برخی دیگر جراحات ناگوار را دریافت می کنند. آیا همه ما برای دویدن ساخته شده ایم؟ و چه چیزی باعث آسیب می شود؟ از فیزیوتراپیست پرسیدیم تیم آلاردایس ، مدیر بالینی از ساری فیزیو چرا برخی افراد بیشتر از دیگران در معرض آسیب هستند؟

علل اصلی آسیب دیدگی در دوندگان چیست؟

دلایل زیادی برای آسیب دیدگی وجود دارد، اما ما شاهد بروز مشکلات مشابه هستیم. اولاً، افرادی که بیش از حد تمرین می کنند، معمولاً آسیب می بینند. این کاملا واضح به نظر می رسد، اما در واقعیت، مردم اغلب متوجه نمی شوند که کارهای زیادی انجام می دهند. کسی که نسبتاً در دویدن تازه کار است یا کمی بی شرایط است، ممکن است فکر کند که بد نیست پنج بار در هفته بدود، اما این نوع تمرین فقط باید توسط دوندگان باتجربه یا استاندارد باشگاهی انجام شود که نسبتاً تناسب اندام دارند. بهتر است یک روز بین دویدن ها استراحت کنید تا از وارد شدن فشار مکرر زیاد به مفاصل خود جلوگیری کنید.

آیا این درست است که همه برای دویدن ساخته نشده اند؟

یک عنصر حقیقت می تواند در این وجود داشته باشد. دوندگان مسافت طولانی لاغرتر هستند و ممکن است توده عضلانی کمتری حمل کنند. دوندگان مسافت کوتاه تر معمولاً عضلانی تر یا سنگین تر هستند.

سه نوع بدن اصلی وجود دارد که عبارتند از اکتومورفیک (یا باریک)، مزومورفیک (متوسط/تندار)، و اندومورفیک (بزرگتر). مزومورف‌ها در فواصل کوتاه‌تر عملکرد بهتری دارند، جایی که حمل وزن آنها برای دوره‌های زمانی کوتاه‌تر اهمیت کمتری دارد. اکتومورف‌هایی که لاغرتر هستند، برای مسافت‌های طولانی‌تر مناسب‌تر هستند، زیرا وزن کمتری را حمل می‌کنند که فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کند و بدن می‌تواند انرژی کمتری برای حرکت در فواصل بیشتر مصرف کند. اندومورف ها به سرعت آسیب می بینند و بیشترین وزن را حمل می کنند که فشار بیشتری را در مفاصل وارد می کند. بنابراین این تیپ‌های بدن ممکن است برای ورزش‌های انفجاری بالاتنه مانند دیسک، چکش و نیزه مناسب‌تر باشند.

برخی دیگر از علل رایج آسیب های دویدن چیست؟

علل دیگر عبارتند از تکنیک نامناسب یا ضعیف، کفش، مشکلات پزشکی زمینه ای و سلامتی، آسیب های قبلی، و عوامل سبک زندگی مانند شغل، رژیم غذایی و سرگرمی ها. برخی از افراد زانوهای بهتری نسبت به دیگران دارند و کیفیت غضروف مفصل شما می تواند ژنتیکی باشد.

چرا زنان کندتر از مردان دونده هستند؟ آیا صرفاً به این دلیل است که ما قلب‌های کوچک‌تر و چربی بدن بیشتری داریم؟

زنان چربی بدن بیشتری دارند و توده عضلانی کمتری دارند، بنابراین این می تواند بر سرعت و استقامت تأثیر منفی بگذارد. اما آنها همچنین تمایل دارند حداکثر VO2 کمتری داشته باشند، بنابراین از اکسیژن کمی کمتر از مردان استفاده می کنند. این می تواند به دلیل سطوح پایین هموگلوبین در خون باشد که در زنان حدود 12 درصد کمتر است. هموگلوبین مسئول حمل اکسیژن در سراسر بدن است و برای تولید انرژی هوازی برای دویدن در مسافت لازم است. آنها همچنین تستوسترون پایین تری دارند که می تواند تأثیر قابل توجهی بر تولید انرژی داشته باشد.

زنان همچنین تمایل دارند که دیواره‌های سینه کوچک‌تری داشته باشند، با ریه‌های کوچک‌تر و این می‌تواند ظرفیت ریه را کاهش دهد و بر میزان اکسیژن دریافتی تأثیر بگذارد. کاهش.

بنابراین این امر باعث ایجاد شکاف جنسیتی می شود. البته، بسیاری از زنان می توانند به طور قابل توجهی سریعتر از مردان بدوند، اما در یک نمونه بزرگ، ما تمایل داریم که مردان را به طور متوسط ​​10 درصد سریعتر در یک مسافت تعیین شده ببینیم.

آیا این درست است که زنان بیشتر از مردان به دلیل زاویه Q، یعنی نسبت لگن به زانو تندتر از مردان در معرض آسیب هستند؟

به نظر می رسد زاویه Q بالا باعث ایجاد برخی مشکلات می شود. دو آسیب شایعی که در فیزیوکلینیک ها مشاهده می کنیم بورسیت تروکانتریک و زانوی دونده است. هر دو به طور منفی تحت تأثیر یک زاویه Q بالا قرار می گیرند. زوایای Q بالا به دلیل داشتن باسن پهن‌تر ایجاد می‌شود که نوار Iliotibial را روی دو برجستگی استخوانی کشیده است. یکی تروکانتر است که بیرون زدگی استخوانی در کنار باسن است و این باعث اصطکاک می شود که می تواند کیسه نرم مایع را ملتهب کند. هنگامی که این کیسه ملتهب می شود، باعث بورسیت تروکانتریک می شود. برجستگی دیگر بدن، قسمت بیرونی زانو است و نوار ایلیوتیبیال می‌تواند روی آن ساییده شود و باعث ایجاد التهاب و وضعیتی به نام سندرم باند دونده یا ایلیوتیبیال شود.

آیا این درست است که کوچکتر یا سبکتر بودن باعث می شود سریعتر بدوید؟

به طور کلی، یک فرد سنگین وزن کمتر برای دویدن مناسب است. آنها آن را چالش برانگیزتر خواهند یافت و تمایل دارند ورزش های دیگر را ترجیح دهند. یافتن دونده های با تجربه که اضافه وزن دارند چندان معمول نیست، زیرا دویدن به کاهش وزن کمک می کند و همچنین دوندگان بزرگتر تمایل به انجام ورزش های دیگر دارند. بنابراین در کلینیک، ما تمایلی نداریم که تعداد زیادی از دوندگان دارای اضافه وزن آسیب ببینند، اما این می تواند به این دلیل باشد که تعداد بسیار کمتری از دوندگان دارای اضافه وزن وجود دارد که در واقع می دوند!

نکات مهم شما برای دوندگان از نظر نحوه جلوگیری از آسیب چیست؟

بیش از حد تمرین نکنید - حداقل یک روز استراحت در بین دوها داشته باشید. هفته ای یک بار شنا کنید - ورزش قلبی عروقی عالی است اما تاثیر کمی دارد و به مفاصل شما استراحت می دهد. کفش مناسب بپوشید – فروشگاه‌های دونده می‌توانند به ارزیابی بهترین نوع کفش کمک کنند یا از مربی یا فیزیوتراپیست سؤال کنند. کفش‌های مختلف برای افراد مختلف کار می‌کنند، بنابراین اگر به نظر می‌رسد سبک خاصی از کفش به شما درد مفاصل می‌دهد، توصیه‌های متخصص را برای تغییر آن‌ها برای یک مدل متفاوت دریافت کنید.

قبل از دویدن گرم کنید. عضلات سرد تمایل کمتری دارند و بیشتر در معرض آسیب هستند. گرم کردن ملایم، پیاده روی سریع یا گرم نگه داشتن دمای بدن قبل از دویدن می تواند آسیب را کاهش دهد.

اطلاعات بیشتر

Surrey Physio در سال 2000 تاسیس شد و اینجاست تا به شما کمک کند تا به اهداف خود برسید و به انجام کارهایی که دوست دارید، بدون دردسر بازگردید. برای اطلاعات بیشتر و یافتن نزدیکترین کلینیک خود، به این آدرس مراجعه کنید وب سایت Surrey Physio .