Een gesprek met Cross-Fit-superster Sam Briggs

De voormalige brandweerman die CrossFit-superster is geworden, vertelt over het overwinnen van tegenslagen om kampioen te worden en over haar vastberadenheid om aan de top van haar spel te blijven. Interview: Jo Ebsworth. Foto's: Mark McDermott.

'Toen ik opgroeide, deed ik veel aan sport en was ik erg competitief, ik wilde altijd sneller en sterker zijn dan de jongens. Na de universiteit werd ik brandweerman en trainde ik hard om al het materiaal zelf te dragen. Ik heb ook semi-professioneel gevoetbald totdat ik op 26-jarige leeftijd triatlons en duatlons op amateurniveau begon. Ik was goed genoeg om Groot-Brittannië te vertegenwoordigen in mijn leeftijdscategorie, maar niet om professioneel te worden, dus om sterker en fitter te worden, probeerde ik CrossFit in 2009. Mijn eerste training bestond uit hardlopen, pull-ups en kettlebell-schommels en hoewel het vermoeiend was, werd ik meteen verliefd op de trainingsmethodologie en de gemeenschap, al snel trainde ik 's ochtends en' s middags op mijn vrije dagen.'

'Ik begon aan kleine evenementen mee te doen en te winnen, en bereikte snel een regionaal evenement in Zweden, waar ik tweede werd om me te kwalificeren voor mijn eerste CrossFit Games in mijn eerste jaar van training, wat een echte schok was! Ik had al de basisfitness en de grit die hoort bij het zijn van een brandweerman; Ik moest gewoon de vaardigheden ontwikkelen die nodig waren om te presteren in verschillende disciplines, waaronder sprinten, gewichtheffen, sterke dingen zoals het optillen van atlasstenen en gymnastiek, waar ik bijzonder wankel in was.'

Overvol stadion

'Deelnemen aan mijn eerste wedstrijden in een vol stadion in LA in juli 2010 was als niets dat ik eerder had meegemaakt, maar ik wist dat dit was waar ik moest zijn. ik eindigde 19^een besloot meteen dat ik volgend jaar in de finale zou staan. Na 12 maanden van toegewijde training werd ik vierde in de wedstrijden van 2011. Maar toen brak ik mijn knieschijf (niet de ergste blessure die ik heb gehad) en moest ik me terugtrekken uit de 2012-spellen. Ik was toen 30 en ervan overtuigd dat ik op die leeftijd geen CrossFit-spellen zou kunnen winnen. Toen besloot ik dat als ik terug kon komen van een blessure, ik de brandweer zou verlaten na 10 jaar dienst en goed zou trainen als een professionele atleet. Ik won de wedstrijden in 2013 en werd gekroond tot 'de sterkste vrouw ter wereld', dus ik nam de juiste beslissing. Tegenwoordig sta ik bekend als 'The Engine from England' omdat ik de neiging heb om de meeste endurance-evenementen te winnen en veel van de mannen te verslaan!'

Foto: Mark McDermott.

'Ik word natuurlijk wakker tussen 7-8 uur, eet een ontbijt met eieren en pap met pindakaas, en doe dan een uur mobiliteitswerk voor mijn eerste training van 90 tot 120 minuten in mijn thuisgymnastiek die tijdens de lockdown in de garage is gebouwd. Na nog een maaltijd ga ik naar de sportschool voor mijn tweede training (ik blijf in de VS om ervoor te zorgen dat reisbeperkingen me er niet van weerhouden om deel te nemen aan de volgende wedstrijden in september). Dan is het meer eten, en een derde thuistraining drie dagen per week voor het avondeten en hersteltijd, waar ik de hond zal uitlaten en een boek zal lezen. Ik probeer ervoor te zorgen dat ik om 18.30 uur klaar ben met mijn laatste sessie, zodat mijn lichaam genoeg tijd heeft om tot rust te komen voordat ik ga slapen.'

Maaltijdbereiding

'Ik gebruik een maaltijdbereidingsbedrijf voor al mijn maaltijden, want als het aan mij zou worden overgelaten, zou mijn eten zo saai zijn. Ik eet de hele dag plantaardig omdat het gemakkelijker te verteren is en ik sneller weer kan trainen. 's Avonds eet ik kip of zalm, en mijn favoriete maaltijd van de dag is mijn eiwitpannenkoekjes voor het slapengaan met hazelnootpasta om 20.30 uur. Normaal lig ik om 21.30 uur in bed. Als oudere atleet heb ik gemerkt dat ik een goede 10 of 11 uur slaap per nacht nodig heb.'

'Ik heb me dit jaar gekwalificeerd voor de spelen als 38-jarige tussen alle jonge wapens en ik zal de oudste deelnemer zijn. In mijn eerdere CrossFit-dagen ging het erom op het podium te komen en de beste van de besten te zijn. Nu gaat het er meer om of ik nog steeds bij de besten kan blijven. Ik hou er nog steeds van om te concurreren en mezelf veel harder te pushen op evenementen dan op training. CrossFit is altijd zo leuk omdat het zo gevarieerd is. Er zijn altijd verbeterpunten en je leert altijd bij. Ik moet ook de wereld rondreizen en de gemeenschap is zo gastvrij dat je je nooit alleen voelt.'

Meer informatie

Om meer te weten te komen over Sam Briggs, lees haar memoires,Start uw motoren: mijn onstuitbare CrossFit-reis(£20; Ebury Press).

Boekfotografie: Paul Cooper