کارکنان بیمارستان های بدفوردشایر در یک مطالعه تحقیقاتی شرکت کردند تا بفهمند پس از مدتی از خوردن کیک و شیرینی چه احساسی خواهند داشت.
مطالعهای که اخیراً در مجله بریتانیایی پزشکان منتشر شده است، 44 کارمند بخش سرطان بیمارستان بدفورد را به مدت چهار ماه در سال گذشته ارزیابی کرد. این شامل این بود که تنقلات شیرین از ایستگاه های کاری و میزهای پذیرش خود در این دوره حذف می شدند و کاسه هایی با میوه های تازه، آجیل و دانه ها جایگزین می شدند. علاوه بر کاهش وزن، نمره کلی شادی آنها (که توسط یک پرسشنامه معتبر رسمی اندازه گیری شد) پس از تکمیل هفت درصد افزایش یافت.
پروفسور رابرت توماس، انکولوژیست و دانشمند تغذیه که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، در مورد این مطالعه اظهار داشت: «این اولین مداخله تغذیه ای بود که کارکنان بیمارستان را در یک تمرین معمولی کار می کرد. این یک مانور ساده اما موثر است که می تواند به محافظت از کارکنان در برابر چاقی، بسیاری از بیماری های دژنراتیو دیگر و حتی اثرات عفونت های ویروسی حاد کمک کند.
این چیزی است که بسیاری از خوراکی های شیرین می توانند باعث شوند…
غذاهای قندی خطر افزایش وزن و چاقی ناخواسته را افزایش می دهند که در زنان یائسه سطح استروژن، فاکتور رشد شبه انسولین (IGF) و هورمون های دیگر مانند لپتین را افزایش می دهد که همه اینها در آزمایشات آزمایشگاهی باعث افزایش تکثیر و نشانگرهای پرخاشگری و پرخاشگری می شود. گسترش سلول های سرطانی در مطالعات بالینی، چاقی نه تنها خطر سرطان را افزایش می دهد، بلکه خطر عود و بقای کلی بدتر پس از درمان های موفق سرطان را افزایش می دهد.
یک مطالعه کوهورت از آمریکا گزارش داد که افرادی که بیش از 10 درصد کالری روزانه خود را به عنوان قند میخورند، تری گلیسیرید، کلسترول LDL تام و سطح کلسترول HDL پایینتری داشتند [Welsh]. افراد با LDL بالاتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات و سینه هستند.
مصرف زیاد قند به طور مستقیم خطر ابتلا به دیابت نوع 2 (T2D) را با بارگذاری بیش از حد مسیرهای انسولین افزایش می دهد. افراد مبتلا به T2D به دلیل افزایش سطح انسولین سرم (هیپرانسولینمی)، استرس اکسیداتیو بالاتر و التهاب مزمن با درجه پایین، خطر ابتلا به بیماری قلبی و سرطان را دو برابر می کنند که باعث آسیب ژنتیکی اپی ژنتیکی و تبدیل بدخیم مداوم می شود.
شیمی درمانی بیماران را بیشتر در معرض پوسیدگی دندان قرار می دهد که به دنبال درمان متعاقب بیس فسفونات در خطر استئونکروز نقش دارد. پوسیدگی دندان همچنین ممکن است یک عامل افزایش یافته برای سرطان روده باشد زیرا کدهای DNA از باکتریها که معمولاً در پوسیدگی (Fusobacterium) یافت میشود، در ژنهای سرطان روده شناسایی شده است، اما روده طبیعی نیست.
از آنجایی که درمانهای انکولوژی به سمت درمانهای هدفمند مانند مهارکنندههای PD-1 حرکت میکنند، که ایمنی بدن را برای شناسایی و هدف قرار دادن سلولهای سرطانی به کار میگیرند، تأثیر رژیم غذایی و سبک زندگی مهمتر میشود. تعدادی از مطالعات نشان داده اند که سلامت بهتر روده با نرخ پاسخ به طور قابل توجهی بهتر مرتبط است.
شرایط دژنراتیو مانند بیماری قلبی می تواند به دنبال تعدادی از درمان های سرطان، به ویژه درمان محرومیت از آندروژن در مردان و زنان دریافت کننده هرسپتین، مسمومیت باشد. علاوه بر ترک سیگار، ورزش منظم، کنترل فشار خون، حفظ وزن سالم و کنترل سطح کلسترول مهم هستند.
قند فرآوری شده سوخت ارجح برای باکتری های سفت کننده پیش التهابی (باکتری های بد) در روده است در حالی که باکتری های سالم (باکتری های خوب) از گلیکان های حاصل از تجزیه پلی فنول ها استفاده می کنند که توضیح می دهد که چرا بین مصرف قند و سلامت روده همبستگی معکوس وجود دارد.
هم مصرف زیاد قند و هم چاقی با کاهش خلق و خو، ناراحتی، خستگی و افسردگی مرتبط هستند. مطالعات مربوط به افراد مبتلا به سرطان به خودی خود ناراحت کننده است و نشان داده است که افرادی که دارای یک بیماری افسردگی مرتبط هستند در مقایسه با افراد دارای سلامت روانی معمولی احتمال بیشتری دارد که به طور خاص بر اثر سرطان بمیرند.
چرا میوه و آجیل برای شما مفید است…
مصرف میوه با بهبود روده و سلامت عمومی مرتبط است زیرا پلی فنول را فراهم می کند که باکتری های سالم را تغذیه می کند. علیرغم داشتن حدود 9 تا 14 درصد فروکتوز، فیبر و پالپ آن باعث سیری میوه می شود و فرد را از خوردن غذاهای دیگر باز می دارد، زیرا مصرف کنندگان احساس سیری می کنند و به افراد کمک می کند وزن سالم خود را حفظ کنند. به طور خاص آجیل حاوی پری بیوتیک است که باکتری های سالم را تغذیه می کند.
پالپ و فیبر همچنین تخلیه معده را کند می کند و در نتیجه شاخص گلوکز را کاهش می دهد. علاوه بر این، پلیفنولهای موجود در میوهها، سبزیجات، آجیل، حبوبات، گیاهان و ادویهها نیز انتقال قند را از دیواره روده کند میکند که توضیح میدهد که چرا مصرف منظم آنها با کاهش خطر ابتلا به T2D مرتبط است.
آنها همچنین التهاب روده و سیستمیک را بهبود می بخشند، تولید آنزیم آنتی اکسیدان را افزایش می دهند، بنابراین استرس اکسیداتیو داخل سلولی را کاهش می دهند، بنابراین خطر ابتلا به سرطان و سایر بیماری های مزمن از جمله بیماری های مرتبط با دیابت را کاهش می دهند.
پلی فنول ها دارای خواص ضد ویروسی مستقیم هستند و سپس التهاب نامناسب اضافی مرتبط با عفونت های ویروسی مانند COVID-19 را کاهش می دهند.