'من یک حقه را از دست دادم...' با خودم فکر کردم، با قاشق سیب زمینی شیرین پوره شده را در دهان کودکم ریختم، در حالی که شوهرم را تماشا می کردم که لایکرای کامل پوشیده بود، یک روز شنبه صبح در حال ورزش کردن در باشگاه سواری بود، تا ساعت 2 بعد از ظهر به خانه بازگردد. با کاوش در تپههای ساری، اندورفینهای او قابل لمس بود. بچه را به او دادم و گفتم: 'من برای دویدن...'
اما در حالی که دویدن یک انتخاب واقعاً فوقالعاده است، برای بیرون آمدن از در به تجهیزات و آمادگی بسیار کمی نیاز دارد، و میتوانید در عرض یک ساعت در خانه باشید و برگردید، دورنمای یک صبح بدون کودک با دوچرخه، با یک کیک کیک و قهوه شامل بسته بندی بسیار جذاب تر به نظر می رسید وقتی صحبت از تقسیم کار مراقبت از کودکان می شد.
بنابراین، بله، من یک دوچرخه گرفتم، من یاد گرفتم با گیره سواری کنم و سپس به یک باشگاه پیوستم.
و در حالی که کاتالیزور ممکن است نیاز به فرار از وظایف داخلی باشد، چیزی که من را در تمام این سالها بعد رکاب زدن نگه میدارد بسیار بیشتر از این است. من برخی از عمیقترین دوستیها را در حین دوچرخهسواری برقرار کردهام، احساس چالش و موفقیت کردم و مشکلات را حل کردهام، برنامهریزی کردهام، حتی روی دوچرخه گریه کردهام. دوچرخه سواری فرار، سلامت عقل، شادی من بوده است و چیزهای کمی هستند که می توانند خلق و خوی من را بیش از چند ساعت در زین تغییر دهند. البته، فواید تناسب اندام فراوانی وجود دارد، و زانوهای خش خش شما از شما تشکر خواهند کرد، اما نمی توانید قیمتی را تعیین کنید که وقتی در سراشیبی با سرعت 40 مایل در ساعت در حال سراشیبی هستید و باد در صورت شماست و خورشید روی بدن شما چقدر احساس خوبی خواهید داشت. بازگشت.
بنابراین، برای حرکت روی دو چرخ دقیقاً به چه چیزی نیاز دارید؟ من با هیئت خود متشکل از دوچرخه سواران زن باتجربه صحبت کردم تا از شروع دوچرخه سواری آن ها کم بیاورم.
Charmaine Pullen، قهرمان تایم تریل و دوچرخهسوار باشگاهی، 50 ساله، میگوید: «من با یک دوچرخه هیبریدی، شورت و دستکش پادری شروع کردم، و به تنهایی در جادههای روستایی آرام رکاب زدم. استقامت، من یک سفر رفت و برگشت 14 مایلی انجام میدادم و فقط سعی میکردم PB و تکنیک خود را بهبود بخشم. دستیابی به دنده های خود می تواند یک تغییر واقعی بازی باشد. و سوار شدن با دیگران در باشگاه سواری. این من را به سطح بعدی برد و از دوچرخه سواران هم چیزهای زیادی یاد گرفتم.
اما اگر دوچرخه هیبریدی قدیمی شما که سالی دو بار از سوله ظاهر می شود، خیلی سنگین باشد و در جاده حداقل اعتماد به نفس ایجاد نکند، چه؟
سوزان والبروک، 47 ساله، که شش سال است دوچرخه سواری می کند و فصل تابستان را با مسابقه می گذراند، می گوید: «اگر فکر می کنید، پس از مدتی دوچرخه سواری، واقعاً به دوچرخه سواری خواهید رفت، به یک دوچرخه فروشی مناسب بروید. چند زین را امتحان کنید. شکل های خاصی برای خانم ها وجود دارد. آنها تفاوت راحتی را در سواری های طولانی تر ایجاد می کنند. همچنین، قبل از خرج کردن پول برای دوچرخهای که برای شما مناسب نیست، یک دوچرخه مناسب تهیه کنید.
آئود الکس، دوچرخهسوار پرشور تناسب اندام و تناسب اندام، موافق است که آمادگی خوب مهم است: «بر روی وبسایتهای تخصصی مانند Evan Cycles، Chain Reaction Cycles و Wiggle تحقیق کنید، و ارزش آن را دارد که از دوچرخهسواران باتجربه توصیههایی بخواهید. دوچرخه جادهام را مستقیماً از سازنده بهصورت آنلاین خریدم، اما آماده بودم زیرا از قبل توصیههای خوبی دریافت کردم.
در مورد ایمنی عمومی جاده و ترافیک ناوبری چطور؟ چگونه اعتماد به نفس خود را در جاده افزایش می دهید، از چاله ها دوری می کنید و به عنوان یک دوچرخه سوار در موضع خود ایستادگی می کنید؟ بسیاری در مورد استفاده از گیره مضطرب هستند، برخی دیگر نگران آب و هوا و از دست دادن کنترل دوچرخه هستند.
میرا براردو، 40 ساله، شناگر دریا، دونده و دوچرخه سوار می گوید: «اگر هنگام شروع عصبی هستید، با کسی که اعتماد به نفس و آرامش در جاده دارد، سوار شوید. شوهرم به من کمک کرد تا به ترافیک عادت کنم. من پشت سر او در جاده ها سوار شدم، سپس خیلی دیرتر شروع به انفرادی سواری کردم. من همچنین از دوستان دوچرخهسواری پیشرفتهترم چیزهای زیادی یاد گرفتم، که همیشه به من نکاتی مانند اشاره به چالهها، علامتگذاری و فراخوانی ماشینها یا پیادهروها در جاده را میدادند.»
پوشیدن گیره می تواند بسیاری را از شروع دوچرخه سواری عقب بیندازد، اما حقیقت این است که اگر می ترسید از زمین بیفتید، فقط می توانید از لباس های ورزشی استفاده کنید یا همانطور که من برای چندین ماه انجام دادم، فقط از یک طرف آن را ببندید و پای دیگر را آزاد بگذارید تا روی زمین بماند. در جاده در صورت نیاز
الکس میگوید: «حتی در حال حاضر، مطمئن میشوم که گیرههایم خیلی شل هستند تا بتوانم به راحتی آنها را در بیاورم، زیرا هنوز میترسم در حالی که روی پدالها گیرهام بیفتم.» 'همچنین همیشه مطمئن می شوم که می توانم تمام ترافیک اطرافم را بشنوم و قبل از انجام هر حرکت ناگهانی به دقت نگاه کنم.'
باشگاه سواری چطور؟ آیا پیوستن به زودی ایده بهتری است یا برعکس؟ زوئی بارتلت، 45 ساله، مسابقهدهنده تور ساسکس، میگوید: «من در سه ماه اول بهصورت انفرادی سوار شدم، زیرا فکر نمیکردم آنقدر خوب باشم که با یک باشگاه یا هر کس دیگری سوار شوم.» باشگاه محلی من، FVC ، حمایت کردند و مدام سعی کردند مرا تشویق کنند تا با آنها سوار شوم. من در نهایت انجام دادم. این دیوانهوار است که سواری در یک گروه بسیار آسانتر است، و شما نیز به سرعت پیشرفتهای بزرگی انجام میدهید.»
برای بسیاری از زنانی که با آنها صحبت کردم، دوچرخهسواری بدون وارد کردن فشار زیاد به مفاصل، تمرینات قلبی ایدهآل را فراهم کرد. اما به همان اندازه که تلاش بدنی مهم است، احساس فضایی که هنگام سوار شدن بر دوچرخه تجربه می کردند، بود.
الکس می گوید: «دوچرخه سواری راه خوبی برای آرامش و مقابله با هر مشکلی است که ممکن است در زندگی شخصی خود داشته باشید. مطمئناً به آرامش کمک می کند.
«هورمون های شادی در تمام طول مسیر؛ براردو میگوید، صدای پس از آن شگفتانگیز است. دوچرخه سواری خیلی به من کمک کرده است، مخصوصاً در قرنطینه.
والبروک می گوید: «سلامتی من 150 درصد بهبود یافته است. من دوست دارم چند ساعت بیرون با دوچرخه باشم. شما بخش های زیادی از حومه شهر را می بینید و می توانید با دوستان خود نیز چت کنید.
بنابراین، در حالی که نرگسها سرهای زیبای خود را بالا میبرند و بالاخره خورشید دوباره شروع به درخشیدن میکند، چرا مربیهای خود را به جای گیره تغییر ندهید و از مناظر روی زین دوچرخه خود دیدن نکنید؟ همانطور که گفته می شود: 'شما نمی توانید شادی را بخرید، اما می توانید یک دوچرخه بخرید ... و این بسیار نزدیک است.'