بعید است که کفشهای ورزشی فعلی شما در مسیرهای پیادهروی، بهویژه در زمینهای تپهای، گلآلود یا صخرهای، آن را برش دهند. اطمینان حاصل کنید که کفش مناسبی برای ایمن نگه داشتن شما، با گرفتن مناسب برای سطح مناسب دارید.
تام کرگ، مربی دونده توصیه میکند: «به خودتان زمان بدهید تا تجربهی خارج از جاده خود را توسعه دهید». مستقیماً بیرون نروید و فوراً به قله اسنودون یا بن نویس برسید. اعتماد به نفس و تجربه دویدن روی چمنهای به آرامی و مسیرهای مسیرهای مشخصشده را توسعه دهید. با توسعه تجربه بیشتر، می توانید جاه طلبی بیشتری برای هدف قرار دادن مسیرهای فنی یا زمین های سخت تر داشته باشید.
دویدن بر روی تپه ها، از میان گل و لای و اطراف درختان، به ناچار سرعت شما را کاهش می دهد. اولین اقدام مناسب شما در مسیر رانینگ احتمالاً باعث میشود که بیشتر از حد معمول پف کنید، اما با تنظیم سرعت خود میتوانید آن را آسانتر کنید. پس از چند دویدن، همانطور که ریتم و اعتماد به نفس خود را پیدا کردید، می توانید کمی آن را افزایش دهید. اما توجه به این نکته مهم است که برای بسیاری، زیبایی تریل دویدن، جدایی مسالمت آمیز آن از دنیای رقابتی و مبتنی بر زمان در جاده است.
مسیر را به عنوان مسیر مانع طبیعت در نظر بگیرید. حتی مسیرهای فرسوده نیز می توانند شگفتی های ناخوشایندی را برای دونده ناآگاه به همراه داشته باشند. در حالی که به دوندگان جاده اغلب آموزش داده می شود که به یک افق خیالی نگاه کنند و هدفشان این است که چشمان خود را در نقطه ای پنج تا شش متری جلوتر از خود ثابت نگه دارند. البته، در صورت امکان از مناظر دیدن کنید، اما برای جلوگیری از ریشه های سرکش، مطمئن شوید که چندین مرحله از قبل برنامه ریزی کرده اید.
با درگیر کردن هسته و فشار دادن از طریق لگن، وضعیت عمودی خود را حفظ کنید. از وسوسه افتادن در درد دوری کنید. همیشه به جلو نگاه کنید، نه به پاهای خود، و طول گام خود را در حد معمول یا کمی کوتاهتر نگه دارید، به خصوص هنگامی که تپه تندتر می شود. بازوهای خود را به منظور ایجاد نیرو و حرکت حرکت دهید.
دویدن در سربالایی ممکن است خسته کننده باشد، اما به طور معمول می توانید به راه خود ادامه دهید. از سوی دیگر، دویدن در سراشیبی میتواند روز شما را به روشهای مختلفی به پایان برساند، از جمله اینکه شما را به زمین میاندازد و اول شما را به پرواز در میآورد. در هر فرود، عضلات مرکزی خود را درگیر کنید تا حجم کار برای اندام هایتان کاهش یابد. مغز خود را به عنوان مثال در نظر بگیرید - اگر به درستی کار کند، پاها و بازوهای شما نیز همینطور هستند. آسیاب بادی بازوهای خود را در دایره های کوچک همچنین هنگام دویدن با سرعت متعادل نگه می دارد و در عین حال تغییر جهت را آسان تر می کند.
اگرچه احتمالاً سرعت تپهها را کاهش میدهید، اما تمام تلاش خود را برای حفظ آهنگ در سطح صاف انجام دهید. جدای از کارایی (گامهای بلند و پرهیاهو در کوتاهمدت شما را خسته میکند)، گامهای سریع به محافظت از مفاصل شما کمک میکنند. با نگه داشتن پاهای خود در زیر چارچوب، فشار کمتری به مچ پا و زانو وارد می شود. پشت خود را صاف نگه دارید و به ضربات وسط / جلوی پا تبدیل کنید تا از تپه پرش کنید.
سری ریس، بنیانگذار Wild Running میگوید: «تعادل کلیدی برای دویدن در مسیر است. اسکات تک پا به بهبود ثبات شما کمک می کند، در حالی که پرش با طناب و پریدن روی نقطه، برای بهبود قرارگیری، تعادل و ریتم پا عالی هستند.
برای شروع، از مسیرهای دایره ای خودداری کنید، زیرا نمی توان گفت چقدر طول می کشد یا چقدر دنبال کردن آن آسان خواهد بود. نام خیابان ها و علائم جاده به طور قطع در مسیرها وجود ندارد، و تا زمانی که با محیط اطراف خود آشنا نشده اید، پیچیدن به سمت راست در سیکامور هفدهم به این سادگی نیست.
اگر در جنگل می دوید یا در یک منطقه خلوت که در آن ردیابی جایی که می روید چندان آسان نیست، ممکن است گم شوید. مطمئن شوید که آب و یک ژل یا میله انرژی حمل میکنید تا در صورت انجام مایلهای بیشتر از برنامهریزی، بتوانید هیدراته بمانید و سوخت کافی داشته باشید!